Hoe lang kan het noodlot ons nog tarten
Waarom breekt het steeds weer vele harten
De dood kwam weer als een dief in de nacht
En dat doet zeer, al was het toch ook niet onverwacht
Zo kort na elkaar je ouders, opa en oma te moeten missen
Brangt je weer in het ongewisse
Weer moet je iets liefs uit handen gaan geven
Je moet zonder deze geliefden verder leven
Zij die je het leven hebben gegeven
Een baken een voorbeeld van hoe het kan zijn
Maar door dit ongrijpbare ze te moeten verliezen
Dat doet veel pijn
Zij die je leerden praten, lopen en nog zoveel meer
Zij die je richting gaven in het leven
Een licht in donkere nacht
Met wie je het heus niet altijd een was
Maar als het dan weer goed kwam
gaf het je kracht
Door hen ben je gevormd
Ze blijven toch je voorbeeld
Hoelang jezelf ook leeft
Al zijn ze niet meer tastbaar aanwezig
Ze leven voort in je hart
Ze leven voort in je geest
Papa en mama, wellicht de eerste woorden die je sprak
Die op je wachtten als je thuis kwam
Het licht op soms een donker pad
Zij zijn nu weer samen
Al weten we niet waar
Ze blijven op je neerkijken
Behoeden je onbewust van gevaar
Hun lijden is nu over
Zij zijn van pijn en angst bevrijdt
Hebben het nu vast goed samen
Gelukkig samen tot in de eeuwigheid
Co Feld, februari 2021